Long time no see………….
Door: Ilona
Blijf op de hoogte en volg Ilona
31 Mei 2011 | Zuid-Afrika, Acornhoek
Het is al weer een aantal weken gelden dat ik voor de laatste keer op mijn blog geschreven heb … nu denken jullie misschien dat ik niet zo veel beleefd heb de afgelopen weken en dat het daarom akelig stil is geweest rondom mijn belevenissen. Helaas of gelukkig …. Het is maar hoe je het bekijkt is dit niet het geval geweest …… In tegendeel eigenlijk ….Het is de afgelopen weken behoorlijk hectisch geweest.
Het begon allemaal een aantal weken gelden toen op een mooi zondag middag mijn auto besloot er mee op te houden. Het zat er natuurlijk aan te komen …. Vroeg of laat moest er een essentieel onderdeel van de auto kapot gaan! …. Had natuurlijk ook niet voor niets een wedstrijd uitgeschreven! Wil jullie dan ook hartelijk bedanken voor jullie massale reacties …. Maar helaas niemand heeft de hoofdprijs …. Een reis te voet naar Zuid Afrika … of de troostprijs een wasmachine gewonnen! ….. Niemand was namelijk op het briljante idee gekomen om te gokken dat de aandrijfriem van het koelsysteem van de auto kapot zou gaan! … Helaas allemaal … volgende keer beter! ….. Ok ok ik geef meteen toe het valt allemaal nog wel mee …. Het was veel indrukwekkender geweest als ik had kunnen zeggen dat ik de klep van de auto was gevallen …. Dat ik de motor onderweg verloren was, ik was ingehaald door allerlei wielen linke en recht …. of weet ik veel wat … maar zonder koelsysteem kan je helaas ook niet rijden. …. Het tweede probleem was ook nog eens de locatie waar dit gebeurde. Het was natuurlijk ontzettend efficiënt geweest als dit naast een garage was gebeurd, maar helaas het geluk is niet altijd met de domme ….. het gebeurde in Blyde Canon, een kleine 40 km van huis, en nog verder van een garage! Maar ja daar sta je dan in de the middle of knowwhere met een auto waar je echt niet meer mee kan rijden, en had nu ook toevallig geen panty in mijn handtas om als nood distributie riem te fungeren! …. Om de een of andere reden is het niet zo prettig om panty’s te dragen als het 35 graden is … ra rara hoe kan dat?!?! …. Maar geen nood, genoeg afrikanen die je te hulp schieten … maar natuurlijk allemaal wel zonder panty’s! …. Gelukkig was mijn buurvrouw Nicole er ook en waren we met twee auto’s dus zat er voor mijn niets anders op dan mijn auto achter te laten en te kijken of we maandag het probleem konden oplossen!
Om een lang verhaal kort te maken, nu zal je denken die auto is zo weer gemaakt je koopt een nieuwe distributie riem, laat iemand die er om leggen en klaar is kees! ..... Nou zo werkt het hier niet helemaal. …. Door allerlei rare regeltjes van de universiteit en een secretaressen die niet erg meewerkend was heeft het meer dan een week geduurd voordat de auto eindelijk weer bruikbaar was, en het kwam er op neer dat ik het zelf het opgelost want als ik op de universiteit had moeten wachten dan was het waarschijnlijk nu nog steeds niet opgelost! Wat een ramp is het om met Wits University samen te werken!
Het autoloos zijn voor meer dan een week was behoorlijk frustrerend, vooral omdat het niet mogelijk is om met het openbaar vervoer naar mijn werk te gaan, en ik dus afhankelijk was van allerlei mensen om van en naar het ziekenhuis te komen! En het aller vervelendste was nog wel dat we groeps gespreken deden die bewuste week dat ik zonder auto zat, wat dus betekende dat we met het taxi bus (een klein busje dat als bus fingeert maar taxi wordt genoemd …. Nee ze snappen hier niet echt wat een taxi is … in iedergeval niet een busje wat je met nog 15 andere mensen deelt en dat op iedere hoek van de straat stopt) … naar allerlei plaatsen moesten! Nou dat was lachen gieren brullen …. Ten eerste omdat het uren duurde voordat we ergens waren … ach ja twee uur te laat wat maakt dat uit? …. En ten tweede omdat ik de enige blanken in het busje was en dus automatisch een attractie werd! ….. erg leuk! …maar niet heus! …..
De groeps gespreken gingen opzich goed, buiten het feit om dat we bij ieder groeps gesprek dat we deden de foute deelnemers hadden. We hadden het netjes gepland. Twee groeps gespreken per dag en we zouden in totaal drie dagen doen, dus we hadden twee groepen met Community care workers (CCW’s), Clienten en Primary care givers (PCG)(mantel zorgers). Dus we hadden netjes gezegd tegen mensen wanneer ze moesten komen, om 10 uur of om 13.00 uur …. Maar drie keer raden iedere keer zaten beide groepen al om 8 uur op ons te wachten! …. Juist ja …. Heel leuk maar niet de afspraak ….. Ik mag niet klagen want het is al heel fijn dat mensen komen opdagen maar als ze dan allemaal tegelijk komen dan is dat ook wel weer problematisch, vooral als je geen parallel groepen kunt doen omdat je daar te weinig gespreksleiders voor hebt! … wat een gedoe allemaal!
Maar niet getreurd de groeps gespreken gingen heel goed, we hebben de informatie die we moeten hebben en de ontwikkeling van het meetinstrument gaat ook erg goed, en na meer dan een week was mijn auto ook weer gemaakt! …. Het kan nu bijna niet meer fout gaan!
De volgende klus was de veldwerkers trainen en het meetinstrument afmaken. Lijkt relatief makkelijk maar voornamelijk dat laatste word een stuk moeilijker als de medeontwikkelaar van het meet instrument aan de andere kant van de wereld zit, en daar ook nog eens een computer crash heeft! …. Ach ja dat stelt het doen van een pilot alleen maar uit …. Geeft niet een beetje meer of minder vertraging maakt ook niet meer uit!
Met ruim drie weken vertraging kunnen we dan toch de pilot gaan draaien! Of althans we gaan een poging doen! Het eerste probleem is het kopiëren van de vragenlijsten …. We hebben namelijk geen papier meer! En dan bedoel ik letterlijk geen papier meer …. Als ik wilde printen of kopiëren dan moest ik papier recycle, dus op de achterkanten van allerlei papiertjes printen, of op de meest vreemde kleuren printen/kopiëren. Voor even snel iets printen of kopiëren is dit natuurlijk geen probleem maar om je echte vragenlijsten nu op allerlei kladjes te printen en je veldwerkers daar mee het veld in te sturen is natuurlijk niets! …. Nu hoor ik sommige van jullie denken, maar je weet toch al maanden dat je papier nodig hebt om je vragenlijsten op te printen ….. juist ja dat klopt en ik ben ook al sinds januari bezig om papier te krijgen …. Maar schijnbaar is het heel erg moeilijk voor Wits University om een paar dozen A4 papier mee te geven aan iemand die onze kant op komt. … Nu zou dit misschien inderdaad een probleem zijn als er helemaal nooit iemand richting Mpumalanga kwam …. maar het tegenover gestelde is waar …. om de twee weken komt er een groep medische studenten met maar liefs twee busjes …. dus het smoesje dat er nooit iemand onze kant op komt gaat niet op … en het excuus dat ze het niet mee konden nemen ook niet want als je met twee busje rijdt en daarmee 8 studenten vervoert dan moeten er makkelijk 4 dozen A4 papier bij kunnen.
Het kwam er uiteindelijk om neer dat Mosa het papier zelf maar heeft opgehaald …. Hij moest gelukkig in Joburg zijn dus dat kwam mooi uit ….. en ach ja het bracht mij op een paar extra weken achterstand maar dat mag de pret niet drukken.
Ik was helemaal happy met het feit dat we eindelijk papier hadden en ik eindelijk kon beginnen met het kopiëren van vragenlijsten toen het volgende probleem zich voordeed … we hadden geen inkt meer in de printer zitten dus ik kon de vragenlijsten al niet printen om mee te beginnen! … Dus heb je eindelijk papier kan je niet printen ….. En ja ook om cartridges ben ik sinds januari al aan het zeuren! … Nou ja geen cartridge dan ook niet printen of kopiëren en dus ook geen veld werk! Moet kunnen zullen we maar zeggen!
Maar na weer een week achterstand begon alles er dan toch nog rooskleurig uit te zien …. We hadden eindelijk een nieuwe cartridge en we hadden papier dus het echte werk kon eindelijk beginnen. Of althans dat dacht ik ….. Nu was de kopieer machine aan de beurt om het te begeven. We hadden gelukkig meer dan de helft van de vragenlijsten gekopieerd, maar we misten twee belangrijke versies.. erg fijn …. Ik heb dus wekenlang bij allerlei andere mensen moeten bedelen of ik misschien een paar …. Lees 240 kopieën mocht maken voor de volgende dag veldwerk…. Daar worden mensen nu ook niet echt vrolijk van. Maar ja ik kon moeilijk vragen of ik even 3200 kopietjes mocht maken dus ik moest het dag voor dag doen! Wat een gelul zeg!
En dan zal ik jullie ook nog even vertellen dat dit alles ook nog plaats vond terwijl we geen telefoon, fax of internet hadden of eigenlijk nog steeds niet hebben. We zitten al ruim 3,5 maand zonder telefoon, fax of internet op kantoor. De kabel die voor de aanvoer van telefoon, fax en internet lijnen zorgt in gestolen en de telefoon maatschappij weigert deze te vervangen! Net of wij er iets aan kunnen doen dat de kabel om have klap gestolen wordt! …. Ik zeg gewoon in beton storten die kabel dan kunnen ze hem ook niet jatten, maar zo handig zij ze hier geloof ik nog niet! Ach ja … we plannen wel afspraken met mensen om internet te doen zonder telefoon …. Gaan wel lekker ouderwets over of rook signalen of de postduif!
Ja ja …. Onderzoek doen in het buitenland is een grote uitdaging!
Liefs dikke zoen Iloon
Het begon allemaal een aantal weken gelden toen op een mooi zondag middag mijn auto besloot er mee op te houden. Het zat er natuurlijk aan te komen …. Vroeg of laat moest er een essentieel onderdeel van de auto kapot gaan! …. Had natuurlijk ook niet voor niets een wedstrijd uitgeschreven! Wil jullie dan ook hartelijk bedanken voor jullie massale reacties …. Maar helaas niemand heeft de hoofdprijs …. Een reis te voet naar Zuid Afrika … of de troostprijs een wasmachine gewonnen! ….. Niemand was namelijk op het briljante idee gekomen om te gokken dat de aandrijfriem van het koelsysteem van de auto kapot zou gaan! … Helaas allemaal … volgende keer beter! ….. Ok ok ik geef meteen toe het valt allemaal nog wel mee …. Het was veel indrukwekkender geweest als ik had kunnen zeggen dat ik de klep van de auto was gevallen …. Dat ik de motor onderweg verloren was, ik was ingehaald door allerlei wielen linke en recht …. of weet ik veel wat … maar zonder koelsysteem kan je helaas ook niet rijden. …. Het tweede probleem was ook nog eens de locatie waar dit gebeurde. Het was natuurlijk ontzettend efficiënt geweest als dit naast een garage was gebeurd, maar helaas het geluk is niet altijd met de domme ….. het gebeurde in Blyde Canon, een kleine 40 km van huis, en nog verder van een garage! Maar ja daar sta je dan in de the middle of knowwhere met een auto waar je echt niet meer mee kan rijden, en had nu ook toevallig geen panty in mijn handtas om als nood distributie riem te fungeren! …. Om de een of andere reden is het niet zo prettig om panty’s te dragen als het 35 graden is … ra rara hoe kan dat?!?! …. Maar geen nood, genoeg afrikanen die je te hulp schieten … maar natuurlijk allemaal wel zonder panty’s! …. Gelukkig was mijn buurvrouw Nicole er ook en waren we met twee auto’s dus zat er voor mijn niets anders op dan mijn auto achter te laten en te kijken of we maandag het probleem konden oplossen!
Om een lang verhaal kort te maken, nu zal je denken die auto is zo weer gemaakt je koopt een nieuwe distributie riem, laat iemand die er om leggen en klaar is kees! ..... Nou zo werkt het hier niet helemaal. …. Door allerlei rare regeltjes van de universiteit en een secretaressen die niet erg meewerkend was heeft het meer dan een week geduurd voordat de auto eindelijk weer bruikbaar was, en het kwam er op neer dat ik het zelf het opgelost want als ik op de universiteit had moeten wachten dan was het waarschijnlijk nu nog steeds niet opgelost! Wat een ramp is het om met Wits University samen te werken!
Het autoloos zijn voor meer dan een week was behoorlijk frustrerend, vooral omdat het niet mogelijk is om met het openbaar vervoer naar mijn werk te gaan, en ik dus afhankelijk was van allerlei mensen om van en naar het ziekenhuis te komen! En het aller vervelendste was nog wel dat we groeps gespreken deden die bewuste week dat ik zonder auto zat, wat dus betekende dat we met het taxi bus (een klein busje dat als bus fingeert maar taxi wordt genoemd …. Nee ze snappen hier niet echt wat een taxi is … in iedergeval niet een busje wat je met nog 15 andere mensen deelt en dat op iedere hoek van de straat stopt) … naar allerlei plaatsen moesten! Nou dat was lachen gieren brullen …. Ten eerste omdat het uren duurde voordat we ergens waren … ach ja twee uur te laat wat maakt dat uit? …. En ten tweede omdat ik de enige blanken in het busje was en dus automatisch een attractie werd! ….. erg leuk! …maar niet heus! …..
De groeps gespreken gingen opzich goed, buiten het feit om dat we bij ieder groeps gesprek dat we deden de foute deelnemers hadden. We hadden het netjes gepland. Twee groeps gespreken per dag en we zouden in totaal drie dagen doen, dus we hadden twee groepen met Community care workers (CCW’s), Clienten en Primary care givers (PCG)(mantel zorgers). Dus we hadden netjes gezegd tegen mensen wanneer ze moesten komen, om 10 uur of om 13.00 uur …. Maar drie keer raden iedere keer zaten beide groepen al om 8 uur op ons te wachten! …. Juist ja …. Heel leuk maar niet de afspraak ….. Ik mag niet klagen want het is al heel fijn dat mensen komen opdagen maar als ze dan allemaal tegelijk komen dan is dat ook wel weer problematisch, vooral als je geen parallel groepen kunt doen omdat je daar te weinig gespreksleiders voor hebt! … wat een gedoe allemaal!
Maar niet getreurd de groeps gespreken gingen heel goed, we hebben de informatie die we moeten hebben en de ontwikkeling van het meetinstrument gaat ook erg goed, en na meer dan een week was mijn auto ook weer gemaakt! …. Het kan nu bijna niet meer fout gaan!
De volgende klus was de veldwerkers trainen en het meetinstrument afmaken. Lijkt relatief makkelijk maar voornamelijk dat laatste word een stuk moeilijker als de medeontwikkelaar van het meet instrument aan de andere kant van de wereld zit, en daar ook nog eens een computer crash heeft! …. Ach ja dat stelt het doen van een pilot alleen maar uit …. Geeft niet een beetje meer of minder vertraging maakt ook niet meer uit!
Met ruim drie weken vertraging kunnen we dan toch de pilot gaan draaien! Of althans we gaan een poging doen! Het eerste probleem is het kopiëren van de vragenlijsten …. We hebben namelijk geen papier meer! En dan bedoel ik letterlijk geen papier meer …. Als ik wilde printen of kopiëren dan moest ik papier recycle, dus op de achterkanten van allerlei papiertjes printen, of op de meest vreemde kleuren printen/kopiëren. Voor even snel iets printen of kopiëren is dit natuurlijk geen probleem maar om je echte vragenlijsten nu op allerlei kladjes te printen en je veldwerkers daar mee het veld in te sturen is natuurlijk niets! …. Nu hoor ik sommige van jullie denken, maar je weet toch al maanden dat je papier nodig hebt om je vragenlijsten op te printen ….. juist ja dat klopt en ik ben ook al sinds januari bezig om papier te krijgen …. Maar schijnbaar is het heel erg moeilijk voor Wits University om een paar dozen A4 papier mee te geven aan iemand die onze kant op komt. … Nu zou dit misschien inderdaad een probleem zijn als er helemaal nooit iemand richting Mpumalanga kwam …. maar het tegenover gestelde is waar …. om de twee weken komt er een groep medische studenten met maar liefs twee busjes …. dus het smoesje dat er nooit iemand onze kant op komt gaat niet op … en het excuus dat ze het niet mee konden nemen ook niet want als je met twee busje rijdt en daarmee 8 studenten vervoert dan moeten er makkelijk 4 dozen A4 papier bij kunnen.
Het kwam er uiteindelijk om neer dat Mosa het papier zelf maar heeft opgehaald …. Hij moest gelukkig in Joburg zijn dus dat kwam mooi uit ….. en ach ja het bracht mij op een paar extra weken achterstand maar dat mag de pret niet drukken.
Ik was helemaal happy met het feit dat we eindelijk papier hadden en ik eindelijk kon beginnen met het kopiëren van vragenlijsten toen het volgende probleem zich voordeed … we hadden geen inkt meer in de printer zitten dus ik kon de vragenlijsten al niet printen om mee te beginnen! … Dus heb je eindelijk papier kan je niet printen ….. En ja ook om cartridges ben ik sinds januari al aan het zeuren! … Nou ja geen cartridge dan ook niet printen of kopiëren en dus ook geen veld werk! Moet kunnen zullen we maar zeggen!
Maar na weer een week achterstand begon alles er dan toch nog rooskleurig uit te zien …. We hadden eindelijk een nieuwe cartridge en we hadden papier dus het echte werk kon eindelijk beginnen. Of althans dat dacht ik ….. Nu was de kopieer machine aan de beurt om het te begeven. We hadden gelukkig meer dan de helft van de vragenlijsten gekopieerd, maar we misten twee belangrijke versies.. erg fijn …. Ik heb dus wekenlang bij allerlei andere mensen moeten bedelen of ik misschien een paar …. Lees 240 kopieën mocht maken voor de volgende dag veldwerk…. Daar worden mensen nu ook niet echt vrolijk van. Maar ja ik kon moeilijk vragen of ik even 3200 kopietjes mocht maken dus ik moest het dag voor dag doen! Wat een gelul zeg!
En dan zal ik jullie ook nog even vertellen dat dit alles ook nog plaats vond terwijl we geen telefoon, fax of internet hadden of eigenlijk nog steeds niet hebben. We zitten al ruim 3,5 maand zonder telefoon, fax of internet op kantoor. De kabel die voor de aanvoer van telefoon, fax en internet lijnen zorgt in gestolen en de telefoon maatschappij weigert deze te vervangen! Net of wij er iets aan kunnen doen dat de kabel om have klap gestolen wordt! …. Ik zeg gewoon in beton storten die kabel dan kunnen ze hem ook niet jatten, maar zo handig zij ze hier geloof ik nog niet! Ach ja … we plannen wel afspraken met mensen om internet te doen zonder telefoon …. Gaan wel lekker ouderwets over of rook signalen of de postduif!
Ja ja …. Onderzoek doen in het buitenland is een grote uitdaging!
Liefs dikke zoen Iloon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
